تنهایی رو خیلیا دوست ندارن
اما من دوست دارم
نمیدونم شایدم از رو عادته . . . به هر حال تو خونِ منه به هر حال دوسش دارم به هر حال ترجیحش میدم به همه
تنهاایی های من اشک و آه و غم نیس اگه بود تا الان زندگیمو سیل آب میبرد
تنهایی های من خلع وجود کسی نیس . . .
تنهایی یعنی اینکه من کلی رفیق دورم دارم کلی آدم پیشم هست کلی دوست و آشنا . . . اما بازم تو دلم کسی نیس جز ی نفر (خدا) . . . که اگه اون ی نفرو فاکتور بگیریم نه از کسی خوشم میاد نه به کسی فکر میکنم نه کسی واسم مهمه نه به کسی اهمیت میدم نه کسی روم تاثیر میذاره . . .
تنهایی یعنی منم و منم و من . . .
خودم خواستم البته . . .
خودم خواستم تنهایی رو . . . حالام باش کنار اومدم . . . تنها به دنیا اومدیم و تنها از دنیا میریم
زندگی منم اونطوری نیس که دنیامو بخوام با وجود ی نفر خراب کنم
چون ارزش زندگی من خیلی بیشتر از این حرفاس
با همین تنهایی راحتم . . .
اما درد داره . . . خیلی . . . هر چیز خوب بهایی داره . . . تنهایی به آدم شرافت و عزت و خیلی جاهام شخصیت میده البته نه همه جور تنهایی ای . . .
وقتی تنهایی مغروری . . . این غرور تو ذاته منه نمیشه نباشه پس همیشه تنها میمونم
تنهایی یعنی فاصله من تا خــدا . . .
نظرات شما عزیزان:
